Co to znaczy człowiek przedsiębiorczy?

Człowiek przedsiębiorczy, patrząc statystycznie, to ktoś kogo ojciec także był człowiekiem przedsiębiorczym. Zazwyczaj jest to mężczyzna, chociaż w ostatnich latach zanotowano wzrost przedsiębiorczości wśród kobiet. Być może nie powinno to dziwić, nie powinno w pewnym sensie również zachwycać. Wcześniej poziom przedsiębiorczości kobiet w Europie był tak mały, że trudno by wraz z emancypacją płci nie podniósł się gwałtownie. Dziś kobiety w Europie piastują stanowiska kierownicze w mniej więcej 40 procentach wypadków. Najłatwiej być człowiekiem przedsiębiorczym, zainteresowanym zarabianiem pieniędzy w kulturach zachodu, zwłaszcza kulturach protestanckich. Zgodnie z etyką protestancką dbanie o pieniądze podoba się Bogu i świadczy na korzyść wiernego. Nieco trudniej jest w katolickim odłamie chrześcijaństwa. Tutaj pieniądze niekoniecznie są czymś dobrym, funkcjonują nawet powiedzenia zgodnie z którymi bogaty to znaczy nieuczciwy. Najtrudniej jednak jawnie zabiegać o bogactwo w religii muzułmańskiej, gdzie ubogi oznacza szlachetny, a bogaty – raczej nie.

Co cechuje ludzi przedsiębiorczych? Z badań wynika, że są zmotywowani wewnętrznie, mają swoje cele, takie które stawiają sobie sami i dążą do ich realizacji nawet wbrew temu co sądzą i mówią o nich inni. Ludzie przedsiębiorczy są skoncentrowani na własnych osiągnięciach, jest to ich podstawowa motywacja do działania. Nie boją się porażki, nie starają się znaleźć winnych i ukarać ich tylko wyciągają wnioski, poprawiają plan i działają dalej. W żadnym wypadku nie wycofują się z przedsięwzięcia. Wbrew pozorom ludzie przedsiębiorczy wcale nie wykazują się dużą skłonnością do ryzyka.

Są rozważni i stabilni emocjonalnie. Dlatego można na nich polegać i łatwo z nimi współpracować. Ich interesy często oparte są na długotrwałych, głębokich relacjach z współpracownikami.

Co ciekawe, przedsiębiorca godny zaufania różnie prezentuje się w różnych kulturach. W Stanach Zjednoczonych powinien np. jak najwięcej uśmiechać się, jak najwyraźniej podkreślać swoje zalety, jak najmniej narzekać. Nie chodzi wcale o zaprzeczanie problemom ale o natychmiastowe szukanie ich rozwiązań. Dobry przedsiębiorca to człowiek pogodny otwarty, entuzjastyczny. Taka postawa absolutnie nie wzbudzi zaufania kontrahentów we Francji. Jeśli uśmiechasz się serdecznie przy pierwszym spotkaniu z Francuzem, on wcale ci nie zaufa. Dla niego całkowicie naturalny i na miejscu – zwłaszcza jeśli jest np. urzędnikiem państwowym jest kwaśny grymas. We Francji uśmiech nie jest odbierany jako naturalny także w miejscu pracy. Tzw. “uśmiech okolicznościowy” to pogardliwe określenie “uśmiechu społecznego” odbieranego jako przejaw fałszu i hipokryzji. W jednym z francuskich magazynów dla pracowników HR zamieszczono listę uśmiechów, które w pracy są szczególnie ryzykowne:

  • uśmiech autoironiczny – (podporządkowanie, prowokacja)
  • uśmiech ulotny – (słabość, tchórzostwo)
  • uśmiech pochlebny (próba uwiedzenia)
  • kpiący (próba skompromitowania kogoś)
  • cyniczny ( wyższość, zaborczy, protekcjonalny)
Kreator stron internetowych - przetestuj